کریمانه

حسن جانم، با تو همیشه خوبه حالم
کرَم داری، به وسعت تموم عالم

منو دریاب، (که کبوترِ بی پر و بالم)۳
با تو همیشه خوبه حالم

ای امام من، غریب مدینه
ای که داغ تو، نشسته بر سینه

چقدر آقا غریبی شما، نه حرمی داری نه رواقی
نه گنبدی داری نه چراغی، نه سایبون و نه سرپناهی

همیشه یه غم داره نوکرت
کَرَمِت و کم داره نوکرت
(هوای حرم داره نوکرت)۲

(حسن، حسن، حسن، حسن حسن، آقام)۳

شهید زهر جفا منم
(غریب توو کوچه‌ها منم)۳

چه سخته ببینی مادرت رو، روی خاک کوچه آخر
چه سخته جلو چشت بیوفته، گوشواره‌های مادر

وای، وای، وای، مادر جوونم و زدن
وای، وای، وای، ریشه‌ی غرورم و زدن