اسمتو نمکِ سفره‌ی پدری

اسمتو نمکِ سفره‌ی پدری 
ای کریم دو عالم سیّد ابن کریم

بدیای منو بخشیدی به حسین 
(زائر و حرمت رو بخشیدی به حسین)۲ 

تو حتی خونه‌ات رو به مردم بخشیدی 
به هر قلبی آرامش میدی 

خلایق روزیشون رو می‌بردن خونه 
تو کوچه وقتی می‌خندیدی 

(مدد ای نور ازل حسن)۲ 
به دستت ماه زُحل حسن 
شده ذکر حلقه‌ی کَرم

و صلّی اللهُ عَلَی الحسن.....

به فدای تو یا حسن ابن علی 
یا بنَ فاتحِ خیبر، فاتحِ جَمَلی

حیرت ملکوت، صبحِ کربُبلا 
(جلوه کرده حسن در سیّدالشهدا)۲

فراری شد دشمن به جونش می‌ارزه 
حسن یعنی حیدر با حمزه 

دو تایی می‌تازن دو تایی می‌جنگن 
زمین هم با اهلش می‌لرزه 

مدد سردارِ جَمَل حسن 
حسن شاگرد ابالحسن 
شده ذکر لب‌های حسن 

و صلّی اللهُ عَلَی الحسن..... 

به بهونه‌ی تو ای عقیقِ یَمن
دوست دارم بنویسم قاسم ابن الحسن 

بنویسم از اون جَنَمِ علوی 
حمله کرد و بهم ریخت لشکر اُموی 

دو تا آقازاده درخشیدن آقا 
اباالفضلی جنگیدن آقا 

بنازم این اولاد، یَلِ شامی افتاد 
تمومِ یَل‌ها دیدن آقا 

دلاور مَرده ابالحسن 
پسرهاتم بی بَدَل حسن 
اهالی کربلا می‌گن
 
و صَلّی اللهُ علی الحسن.....