کرب‌وبلا را به ما هوای نجف داد

کرب‌وبلا را به ما هوای نجف داد
راه حرم جز از آستان علی نیست

جز حسنین علی هیچ دو خورشید
لایق جلوه در آسمان علی نیست

کرب‌وبلا گفت که هیچ نیرزد
شکل نمازی که با اذان علی نیست

فاطمه گفتا به نوح با دل آگاه
اشهدانّ علی ولی الله

خانه خرابی مگر خرابه
حسینیم شد دعاهای مستجابت

فاطمه مارا به نام کوچکمان خواند
گفت بیایید انتخاب حسینید

قوّت این می اگرچه هستی ما برد
جرعه‌ی لاجرعه‌ی شراب حسینیم

خانه‌ی ما کربلا شارع العباس
معتکف بارگاه باب حسینیم

با ملک الموت هم که کار نداریم
فاطمه فرموده در حساب حسینیم

لطف حرم شامل کبوتر ما شد
مادر سادات با تو مادر ما شد

(زخمی لب تشنه در برابر زینب)2
آه که کشتی مرا برادر زینب

تیغ و سنان تا نشست بر تن زخمیت
خاک دو عالم نشست بر سر زینب

داد زدی بس که روی سینه‌ی اکبر
حنجر تو خون شده است و حنجر زینب

رو به یتیمان نگاه آخر تو بود
رو به شریحه نگاه آخر زینب

آمده پایین پای جسم تو خواهر
آمده بالا سر تو مادر زینب

جون تو هستم که غیر آه ندارد
خواجه مگر بنده‌ی سیاه ندارد