کرببلا والسلام

کرب و بلا والسَّلام، کار حسین شد تمام
العَطَش خیمه‌ها، ناله و اشکِ رباب
ساقیِ لب‌تشنه رفت، در پی یک قطره آب

زاده‌ی ام‌البنین رفت ولی برنگشت
سوخت دل مادری، آب مُیَسَّر نگشت

مشک و عَلم یک طرف، دستِ قلم یک طرف
العَطش کودکان بین حرم یک طرف

ناله‌ی اَدرک اَخاک، می‌رسد از عَلقمه
بعد تو دبگر حسین بی‌کس و تنها شده
پایِ حرامی ببین، بینِ حرم وا شده