کجایی سیّدی! ای جان زهرا

کجایی سیّدی! ای جان زهرا
ببینی سفره‌ی احسان زهرا
گرفتم اجر ایثار و ادب را
سرم افتاده بر دامان زهرا

حسین آمد کنار پیکر من
شده خاک خجالت بر سر من
کسی با مادرم ای کاش می‌گفت
شد از امروز، زهرا مادر من

ز تو شرمنده‌ام؛ آب‌آورت رفت
علمدار رشید لشکرت رفت
تو تا در راه بودی، مادرت بود
تو از راه آمدی و مادرت رفت

به پیش پات دارم باغ لاله
خوش‌آمدگویی‌ام، شرم است و ناله
مرا بگذار و راهی حرم شو
شدم دلواپس طفل سه‌ساله

من و فکر حرامی و جسارت
حرم، فکر بدون من اسارت
کنار علقمه من ماندم و تو
همه سمت حرم در فکر غارت