کاش آید که شبی در حرمت گریه کنم

کاش آید که شبی در حرمت گریه کنم
به عزایت بنشینم ز غمت گریه کنم

اشک‌ ریزان دل پُر خون زِ خدا خواسته‌ام
تا که من بر تو و اهل حَرمت گریه کنم

ای که یک ذره غبار حرمت به ز بهشت
بهر پابوس غبار حرمت گریه کنم

گر نبودم به کنارت برهد جان بازم
تا که باقیست مرا جان، ز غمت گریه کنم

جسم صد چاک تو پامال سم اسبان شد
بر تو و پیکر صد پاره تنت گریه کنم