چه کند کسی‌که به عمر خود نشده‌است یار تو یاعلی
چه خوش است طالع آنکه او شده گرمِ کار تو یاعلی
نه فقط مرید تو انبیا نه که بنده‌ات همه اولیا
که فراتر از همه عاشقت شده کردگار تو یا علی
به خدا تلاش من این شده که به قدر دانه‌ی ارزنی
به مثابه‌ی سر سوزنی بخورم به کار تو یا علی
متحیرم ز توان تو ز نبرد صاعقه‌سان تو
که تمام لشکر ناکثین شده تار و مار تو یا علی
اسدی و بنت اسد فقط به تو داده شیر دلاوری
اسدی و عرصه‌ی رزم تو شده بیشه‌زار تو یا علی
زبر الحدیدی و میزنی به صف نبرد و تهمتنی
که خَم است قامت کفر از خم ذوالفقار تو یا علی
به فدای اصبغ و صعصعه که به شام تیره‌ی واقعه
پر اشک و ناله شدند از غمِ حالِ زارِ تو یا علی
همه عمر بار همه جهان تو کشیده‌ای روی دوش خود
ولی روی شانه‌ی هیچکس ننشسته بار تو یا علی
چه بگویم از تو فضیلتی به خدا که مالک جنتی
که مَلَک نشسته به جنت و شده باغدار تو یا علی
همه مات وصف تو واصفان متحیر از تو مبلّغان
که شدند غرق فضائلت همه در بِحار تو یا علی
به خدا که کعبه به مقدم تو درید جامه و قبله شد
که مطاف خلق خدا چنین شد از اعتبار تو یاعلی
تو و بی شماره محبتت ، من و خدمت کم و کاهلی
به خدای تو که غلام تو شده شرمسار تو یاعلی
نه مراست قدرت آنکه دم زنم از جلال تو یاعلی
نه مرا زبان که بیان کنم، صفت کمال تو یاعلی
