چاک شد قلب من از غصه چو پیراهن من

چاک شد قلب من از غصه چو پیراهن من
شبِ هجر تو به خوناب جگر دامن من

تا چراغی به شب تار بقیعت سوزد
شمع سان شعله برآید زِ دل روشن من

هیچ دانی زِ فراقت چه گذشته به علی
آخر عمر تو بود اوّل جان کندن من

آمدم این دل شب با تو بگویم ای دوست
که منم یک تن و این شهر همه دشمن من

هر شمرده نفسی را که زدی در پسِ در
کرد صدبار جدا جان مرا از تن من

نفسم حبس شده گریه گلویم بسته
تو دعا کن که شود خاک سیه مدفن من

آنچنان زار بگریم که زِ چشمم ریزد
سیل اشکی که شود بعد تو بنیان کن من

(میثمم) فاطمه با مِهر تو آیم به بهشت
جرم کونین بود گر همه بر گردن من

شاعر: غلامرضا سازگار
***