پناه قلبم

هر شب از غم تو دل بیدارم
هم صدای گریه و بارانم
از دلم نمیرود مهر تو 
عاشقانه پای تو میمانم

عشقت را رها نکردم
دستم را رها نکردی
ممنونم که این گدا را
از روضه جدا نکردی

عشقت را به سینه دارم
آتش میزند به جانم
دنیا را درون چشمت 
میبینم تویی جهانم

ای جانم حسین حسین جان

گر تو جان من بگیری از من
راضی ام به این رضایت ای دوست
اشک و ناله یا زِ داغت بردم 
از تو هر چه میرسد آن نیکوست

دردم را به جان خریدی
دردت را به جان خریدم
ای تنها پناه قلبم
از غیر از تو دل بریدم

آخر میکشی مرا عشق 
میمیرم شبی برایت
میمیرم اگر بیایی
بالای سر گدایت 

ای جانم حسین حسین جان

از فراق تو تمنا تا کی 
آه کشم بگو تو جانا تا کی
حسرت بهشت تو ما را کشت
فکر این خیال و رویا تا کی

دلتنگم من پریشان
دلتنگ هوای باران
باز هم در خیال و رویا
بگذشتم از آن خیابان

آه از خاطرات مانده 
آه از گریه های هر شب
ای جانا فراق و دوری
جانم را رسانده بر لب

ای جانم حسین حسین جان