پروانه دورِ شمع خوبه اگه می‌سوزه بمونه اثرش

پروانه دورِ شمع خوبه اگه می‌سوزه، بمونه اثرش
فُطرس برو کنار، بذار بال و پَر من بخوره به پَرش

جنّت اگه می‌خوای، بستگی داره به ارباب و نظرش
محشر، شفاعتش به زیر بلیط زهراست و پسرش

ببین از رُو فرش عرش کبریایی رو
بگو یا حسین، شروع بکن گدایی رو
پیدا کن قبله‌نمای کربلایی رو

آسمون ابره، جشن بارونه
هر کی مجنونه، داره می‌خونه

گنبد خورشیدِ منه
مناره مهتابِ منه
گوشِ فلَک صدا کنه
حسین اربابِ منه

حسین اربابِ منه...

*****

شال علامت حسینیّه‌ی تو حبل‌المتینِ من
کام من تربت داده مادرم تا کامل شه دین من

از کوچه‌های سینه‌زنی معلومه عرش بَرین من
از سرزمینِ تو راه زیادیه تا سرزمین من

بی حسین ما هیزم آتش نمرودیم
ما بدونِ روضه یه آب گِل‌آلودیم
راستی ما اگه حسین نبود، کجا بودیم؟

ممنونِ زهرا، ممنونِ مولا
شد حرم خونه‌م، شد حسین آقام

تُو شهر اصلاً بخدا
حسین بی‌تابِ منه
گوشِ فلَک صدا کنه
حسین اربابِ منه

حسین اربابِ منه...

*****

اشکم می‌ریزه و شنا می‌کنه چِشام تُو آب فرات
مجنونِ تو شدم، چقدر گیرایی داره جذبه‌ی چِشات

پایینِ پای شیش‌گوشه‌ی توئه بالا می‌ره درجات
تُو ایوونِ حیاطِ حرمِ تو دلم می‌گیره حیات

همه فانی‌اند تُو این عالَم و باقی تو
آخ باید ببوسم اون دستای ساقی‌تو
هر دفعه که می‌خورم چای عراقی‌تو

مستی می‌گیره جسم و جانم رو
بذارین تُو قبر، استکانم رو

مستم من مستِ حسین
مستی آدابِ منه
گوشِ فلَک صدا کنه
حسین اربابِ منه

حسین اربابِ منه...