پرم شکسته مثه کبوتر

پرم شکسته مثه کبوتر
دلم گرفته؛ کجایی مادر

زنده‌ام به بوی چادرنمازت
زنده‌ام به یاد، راز و نیازت
کشتی منو با قدّ خمیده
رووی کبود و رنگ پریده

شب‌ها بدون تو، چه سرده
قلبم پر از عذاب و درده
مادر! دلم هواتو کرده

تموم این درد با من می‌مونه
غمت منو کشت توو راه خونه

این زخم کهنه، درمون نمیشه
رازی که دارم، پنهون نمیشه
افتادی روو خاک مثل قباله
دیوار کوچه، شد باغ لاله

غربت از آسمون می‌بارید
ابرا با چشمامون می‌بارید
دیوار برا تو، خون می‌بارید

حسن، غریبه کریم دنیاس
حسن، تمام وجود زهراس

میراث زهراس، صبر و قرارش
رفته به مادر حتّی مزارش
بال ملائک، گلدسته‌هاشه
خاک مدینه، ایوون طلاشه

دست کریم آل‌حیدر
نور مدینه‌ی پیمبر
جانم، حسن غریب مادر