و کَیفَ اَصبِرُ علی فِراق

(فَکَیفَ اَصبِرُ عَلَی فِراق، دلم پر از مهنته) 2
فَکَیفَ اَصبِرُ عَلَی فِراق، دلم برات لک زده

شور و شیرینمی، مذهب و دینمی
اسمی که حک شده، به روی سینمه
بهشتی می‌کنه گریه واست همی

(بسه آقا دوری و دوستی‌هامون) 2
(یه چشممون اشک و یه چشممون خون) 2
(دو ساله بستس حرمت رو رومون) 2

(دلگیرم حسین، دلگیرم حسین
من بی حَرَمت، می‌میرم حسین) 2

(کی گفته از ترس این مریضی حزر کنم آقا) 2
کی گفته بی روضه‌ی تو شب رو سحر کنم آقا

دنیا جهنم و، روضه بهشت ماست
چادر مادرت، علم روضه‌هاست
(محفل اشک تو، اینهو کربلاست) 2

(تو بی هوا میای به دل می‌شینی) 2
حال و هوای نوکرو می‌بینی
(چرا یه مدته باهام سنگینی) 2

(ای آب حیات، کشتیِ نجات) 2
آخر می‌کنم، جونم رو فدات