همسایه‌ی دردم توکوچه های بی کسی تنها و شب گردم

همسایه‌ی دردم
توکوچه های بی کسی تنها و شب گردم
توشهراشباه الرجال دنبال یک مردم

همخونه‌ی اشکم همسایه‌ی دردم(۲)

یادشون رفت اون همه نامه نیا مولا
نامه‌هاشون نامه نیست دامه نیا مولا

التماس اشک چشمامه نیا مولا

دارم از این غصه می‌میرم
زانوی غم بغل می‌گیرم

تو چنگ تنهایی اسیرم(۲)
کوفه نیا مولا(۲)

دلواپسی تا صبح من و هزار بارکشت
رسم آخه تو این دیار خنجر زدن از پشت

فرقی نداره واسشون انگشتر وانگشت(۲)

شمشیرا به خونه تو تشنست نیا مولا
هنوز فرصت برگشتن هست نیا مولا

هستی زینب میره از دست نیا مولا

نیا حسین با خانوادت
به کوفه‌ی پر از حسادت
بی‌حرمتی اینجا عادت

کوفه نیا مولا (۲)