هر کس که بر کریم پناهنده می‌شود
دل‌مُرده هم اگر برسد، زنده می‌شود
آن‌قدر می‌دهند که شرمنده می‌شود
آیا به روز حشر سرافکنده می‌شود؟
واللهِ اعتقاد من این است تا ابد
زین خانه ناامید گدایی نمی‌رود
وقتی به گریه طینت من رنگ و بو گرفت
این چهره‌ی سیاه کمی شستشو گرفت
کم‌کم تمام زندگی‌ام رنگ و بو گرفت
اینگونه بود خانه‌ی دلدار شد دلم
تا آمدم به خویش گرفتار شد دلم
امشب حسن حسن نکنم شب نمی‌شود
بی «یا حسن» تجلّی «یا رب» نمی‌شود
زلفی که باد خورده مرتّب نمی‌شود
بی «یا حسن» تجلّی «یا رب» نمی‌شود
آتش زده هوای وصالت به جان من
یا ایُّهَا الکریم و یا ایُّهَا الحسن
مارا خدا کنار کریمان بزرگ کرد
انگار از تبار کریمان بزرگ کرد
عمری به دست‌گیری‌ات اقرار کرده‌ایم
ما اعتماد بر کرم یار کرده‌ایم
