نگاه ابی عبدالله پناه دل بیچاره

نگاهِ ابی عبدالله پناه دل بیچاره است
کجا مثل حرم می‌شه برای کسی که آواره است

به ضریحِ تو گره می‌زنم همه ثانیه‌هامو، امام حسین
سر ذوقمه می‌گیرم اگه همه قافیه‌هامو، امام حسین

همین ساعت، همین لحظه، الان باید حرم بودم
اگه دنیا به کامم بود الان شاید حرم بودم

(حسین جانم، حسین جانم، حسین جانم، حسین جانم)۲

نگاهِ ابی عبدالله نگاهمو عوض کرده
هوای دلمو داشته که راهمو عوض کرده

دیگه خسته‌ام از همه غیرِ تو
پرِ کاسه‌ی صبرم امام حسین

کرمت رو باز برسون بهم
شبِ اوّل قبرم امام حسین

همون ساعت، همون لحظه، اگه می‌شه کنارم باش
تو تنهایی، تو گرمای شب سرد مزارم باش

(حسین جانم، حسین جانم، حسین جانم، حسین جانم)۲

نگاهِ ابی عبدالله میگن که نگران بوده
عبایی که رو دوشش بوده تو دستای سنان بوده

نه عمامه و نه یه پیرُهَن، دیگه نایی نداره امام حسین
واسه دست و پا زدنش اصن، دیگه جایی نداره امام حسین

همون ساعت، همون لحظه، یکی نیزه به پهلو زد
خدا لعنت کنه شمرو که روی سینه زانو زد

(سرِ پیراهنت پیرم کردن از زندگی
سیرم کردن از زندگی
قتلوکَ عطشانا، ذبحوک عریانا)