نه تمنای خود، بیان داریم

نه تمنای خود بیان داریم
نه دِگَر فِکرِ آب و نان داریم

شُکرِ خالِق همین که عَرضِ سلام
مَحضَرِ صاحبَ الزَمان داریم

لحظه ای بین غَم رَها نشدیم
بس که مولای مهربان داریم

مَرگ نزدیک و غافلیم از آن
چِقَدَر ما مَگَر زمان داریم

سَر به زیر از خجالتیم اما
چشم بر لطف آسمان داریم

داغ دیدند همسران شهید
تا که امنیت و اَمان داریم

شُد پریشان وجود و خاطِرِشان
اگر آرامش رَوان داریم

روز و شب از فَراغِ کَربُبَلا
ذِکر مولا حُسین جان داریم

گرمی داغِ اوست دَر دل ما
از غمش بین دل نشان داریم

یاد دست گره گشای حُسِین
گِله اَز دست ساربان داریم