نسیمی جان‌فزا می‌آید
بوی کرب‌وبلا می‌آید
(واویلا، واویلا، واویلا)۲
داغِ تو کرده پیرم بابا
پیکرت گشته ارباً اربا
(نسیمی جان فزا می‌آید)۲
(بویِ کرب‌وبلا می‌آید)۲
(واویلا، واویلا، واویلا)۲
بر سَرِ خوانِ بلا، ایوبُ شاهِ کربلا
هر دو مهمانند اما ، این کجا و آن کجا
یوسف اندر قعر چاه، شاهِ دین در قتلگاه
هر دو عریانند اما ، این کجا و آن کجا
زینب از داغِ حسین، مریم ازبهر مسیح
هردونالانند اما، این کجا و آن کجا
(پور، ابراهیمْ، اسماعیلُ اکبر، کربلا)۲
(هردو قربانند امّا این کجا و آن کجا)۲
من غم و مِهر حسین،
با شیر ازمادر گرفتم
روز اول کامدم دستور
تا آخر گرفتم
برمشامِ جان زدم،
قطره از عطر حسین
سبقت از عود و گلاب
نافه‌ی عنبر گرفتم
(بر مشامم می‌رسد
لحظه بوی کربلا)۲
بر دلم ترسم بماند،
آرزوی کربلا
تشنه‌ی آب فراتم،
ای اَجل مهلت بده
تا بگیرم در بغل،
قبرِ شهیدِ کربلا
