می‌دهد هر قطره خونم ندا

می‌دهد هر قطره‌ی خونم ندا
ای عزیز فاطمه کوفه نیا

با لبی پر ز خون تو را ندا می‌دهم
دردِ خود را به نام تو دوا می‌دهم

ای عزیزِ خدا سوی کوفه میا
وا حسینا، وا حسینا...

همه گل‌های تو چیده و پر پر شوند
که جوانان تو کشته و بی‌سر شوند

نقش صحرا شوند، اِرباً اِربا شوند
وا حسینا، وا حسینا

کوفه میا حسین جان کوفه وفا ندارد
کوفیِ بی‌مروّت شرم و حیا ندارد

میا کوفه علی اکبر جوان است
علی اصغرت شیرین‌زبان است

میا کز آتش، باغ دارن
برای تو تنوری داغ دارن