میزنم دم ز علمدار

می‌زنم دم ز علمدار رشيد حرم عشق
شه با كرم عشق، مه محترم عشق، صفاي قدم عشق
همان یار که گشته صنم عشق
چكد از لب او بر لب پيمانه نم عشق
همان یار كه باشد به دو دستش علم عشق
نگار دل زارم، صفابخش مزارم
قرارم، بهارم، همه دار و ندارم
كه شود تا که بیاید به شب اول قبرم به كنارم

‌اباالفضل اميرم، امير بی نظيرم
صفا بخش ضمیرم
كه جز عشق رخش در دل خسته نپذيرم
ز غيرش همه سيرم
دل از مهر خدايی اباالفضل نگيرم

(یا ابوالفضل)

‌علمدار سپهدار ‌جهانگير و جهاندار
‌بوَد دلبر و دلدار، مرا يار و مددكار
‌طپش‌های دل حيدر كرار
‌شده در حرم فاطمه پرگار
زنم جان اباالفضل
بگوید دل دیوانه سرِ دار، اباالفضل