مو که افسرده حالم چون ننالم

مو که افسرده حالم چون ننالم
شکسته پر و بالم چون ننالم

همه گویند زینب ناله کم کن
تو آیی در خیالم چون ننالم

سه غم اومد به جونم هر سه یک‌بار
اسیری و غریبی و غم یار

غریبی و اسیری چاره دارد
غم یارم، غم یارم، غم یارم
* * * *
اگر دلواپسم بودی، من از تو بیشتر بودم
میان بستگان خود به تو وابسته‌تر بودم

میان بسترم جان می‌دهم امّا تک و تنها
منی که موقع جان دادن چندین نفر بودم

افتادی و سرت به روی دامنم نبود
این خواهری ما که به درد شما نخورد

(وَ الشمرُ جالِسٌ نفس مادرش گرفت
سر را برید و رو‌ به‌روی خواهرش ...)