من که همه‌دم اوقات دلم

من که، همه دم، اوقات دلم
با وقت حرم، تنظیم بود

از حال خودم، شرمنده شدم
 چند وقت، جدایی روزیم بود

من میدونم که گناهه، دل زاره
دست و پا گیره، دل من شده آره

ببین اشکم، چه می باره
یه بیچاره، آخه جز تو کیو داره

بدم می دونی، اما تو می‌تونی
مرحمت به دل،  رو سیاهم کنی

(نگاهم کنی، سر به راهم کنی
واسه این اربعین، رو به راهم کنی)۲

منو ببر به کربلا...

با فکروخیال، نزدیک‌دوسال، باداغ‌حرم،‌سر کردم
آقا بسمه، دیدم قسمه زهرا، که بزار برگردم)۲

هر شب تو خواب، حرم تو، تو آغوشم
پیرهنی که مادرم دوخته می‌پوشم
کوله پشتی، روی دوشم، راهی می‌شم 
علوی کم توی گوشم

میشه چاره‌ای
واسه بیچارگی‌های این نوکر کمترینت کنی
(بیدارم کنی، بی‌قرارم کنی
باز منو زائر اربعینت کنی)۲

منو ببر به کربلا...

(دل شوره دارم، آروم نمی‌شم، اسفند روی‌آتیشم
یه حسی میگه
امسال و دیگه،رخصت میدی که، راهی شم)۲

عاشق‌ها رو، می‌بینم که، دونه دونه، می‌رسونه خودشو هر کی می‌تونه
پیر مرده، یا جوونه‌می‌کشونه پای لنگ‌وعاشقونه

یکی، سر تا پا، درد بی درمونه 
اما خوب می‌دونه، درمونش کربلاس
شفا می‌گیره، از در این خونه
هر کسی گریونه، روضه های شماس

منو ببر به کربلا...