من سکینه حزینه ام

من سکینه‌یِ حزینه‌ام
سنگه غم شکست آئینه‌ام
یه دنیا غمه تو سینه‌ام
وای وای وای، وای وای وای

اون که بغضشو خورد تو گلو
اون که تو دلش موند آرزو
اون که مَشکُ داد دست عمو
وای وای وای، وای وای وای

عمو رفتی برنگشتی
عمو تو کجای دشتی؟

عمو فراموش نکردی
عمو گفتی برمیگردی

عمو بی تو آب حرومه
عمو کارمون تمومه

رقیه غش میکنه اگه تب کنی
کاش بودی اوضامونو مرتب کنی

ای غیرت الله کجایی تا که نگاه
به چشمای خیس عمه زینب کنی

(علمدار، خدا‌نگهدار)۳

آسمون نشین، ای مَه‌جبین
بخاطر ما خوردی زمین
جاش خالی کجاست ام‌ُّالبنین
وای وای وای، وای وای وای

مادرت که نیست عمه که هست
جای تو شده علم به دست
رفتی و قد بابا شکست
وای وای وای، وای وای وای

عمو چشم خورد قد و بالات
عمو تیر زدن تو چشمات

عمو دستاتو بریدن
عمو رو تنت دویدن

عمو تو کمین نشستن
عمو فرقتو شکستن

رفتی و صحرا رنگ بی رحمی گرفت
هر دلی از رفتن تو زخمی گرفت

سفره نذری تو علقمه چیدیو
هر کسی از پیکر تو سهمی گرفت

(علمدار، خدانگهدار)۳

حالا که عمو شدی شهید
دور خیمه ها شمر پلید
برا ما خط و نشون کشید
وای وای وای، وای وای وای

خنجر با نگاه نشون میده
چکمه سیاه نشون میده
راهِ قتلگاه نشون میده
وای وای وای، وای وای وای

عمو وای از دله سنگی
عمو صد مرکب جنگی

عمو وای از ته گودال
عمو وای از تنه پامال

عمو پیرهن میره غارت
عمو ما میریم اسارت

تنگه دلم دست عمو رو بوس کنه
بابا کجاست دخترشو عروس کنه

کارم به جایی رسید بریم شهر شام

(علمدار، خدانگهدار)۲

کاش مثلِ دریا نبودی
اینقَدَر زیبا نبودی، تا کسی چشمت نمیزد

کاشکی اینقَدَر اباالفضل
خوش قد و بالا نبودی، تا کسی چشمت نمیزد

کاشکی نمی‌رفتی دمِ آب
کاشکی تو سقا نبودی، تا کسی چشمت نمیزد

عباس، وقتی که از خیمه می‌رفتی علقمه
عباس، از دور می‌دیدم منتظر بود فاطمه

عباس، دریا دلش مثل دلم آروم نبود
عباس، تو رفتی و برگشتنت معلوم نبود

پاشو تو رو خدا
از من نشو جدا، نگذار حسینو تنها

کِشتیم به گِل نشست
بدجور پُشتم شکست، پاشو سقای بی‌دست

(اباالفضل، پاشو بریم به خیمه)۲

وقتی رفتی آروم آروم
من شدم غریب و مظلوم، غم می‌بارید از سر و روم

دخترم گفت بر می‌گردی
من زیر لب گفتم، بی‌چاره‌ای طفل معصوم

عباس، وقتی دستاتو بُریدن
صدای مادرم اومد، یهو گفت آخ زخمِ بازوم

عباس،سقای من مقَطَعُ الاَعضا شدی
کلِّ علقمه رو گشتم تا که پیدا شدی

عباس، برات بمیرم کشته‌ی غریب شدی
عباس، باهات چیکار کردن به چند قسمت شدی

عباس، تفس بزن
حرفم رو پس نزن، پاشو بخاطر من

کو مَشک؟
چی شد علم؟
دستات شده قلم
داداش پاشیدی از هم

(اباالفضل پاشو بریم خیمه)۲