من اگه خاک بودم می‌شدم خاک پاهای زائرات

من اگه خاک بودم می‌شدم خاک پاهای زائرات
 من اگه ابر بودم می‌باریدم روی خشکیِ لبات
 من اگه سنگ بودم می‌شدم سنگِ صبور بچه‌هات

ولی من یه آدم ساده‌ام که مسیرش به تو افتاده
یکی که ندیدتت امّا به تو صد بار دلشو داده

هَل مِن ناصرتو من جواب می‌دم با سینه‌زنی
 آخر تو کرب و بلا جون می‌دم یا سینه‌زنی

اباعبدالله...

لحظه لحظه درد بودم وقتی که پیدام کردی
پوچ و بی‌معنی بودم اومدی معنام کردی

قبل تو هیشکی منو نتونست راضی کنه
هرکسی از راه اومد خواست با دلم بازی کنه

قبل تو من چی بودم در خونت چی شدم
دلم انصاف اگه داره کُلاشو قاضی کنه

اسیری دنیا منمو کبودی
آه نابود می‌شدم اگه تو نبودی

اباعبدالله...

اگه این‌جا پابندم بخدا از عادت نیست
تو خودت راهم دادی کار تو بی‌حکمت نیست

از تو به جز خوبی به من مگه می‌شه برسه
الهی رزقِ من از تو تا همیشه برسه

عشق جوونه زد تو دلم، روزی صد دفعه می‌گم
کاشکی این عشق توی این سینه به ریشه برسه

بی‌روح و کویرم، تو نفسِ رودی
آه نابود می‌صدم اگه تو نبودی

اباعبدالله...