من ام البنینم سراپا پر از درد

من ام البنینم سرا پا پر از درد سرا پا حزینم
(واویلا)

من ام البنینم ولی بی بنینم
(واویلا)

از آن روزی که در بیت علی هستم عزیزم من
تمام هستی خود را به پای او بریزم من
برای نوگلان او نه که مادر کنیزم من

دلم غرق خونه غمم از فزونه
بهار دل من سراسر خزونه
به ماتم نشستم که رفته ز دستم
تمامی هستم (واویلا)

مدینه در وجود من نمانده شور و احساست
شده پرپر همه گلها نمانده لاله و یاسم
کجا رفته حسین من چه شد سرو دل عباسم
به غم مبتلایم اسیر بلایم
شکسته ز داغ غم کربلایم (واویلا )

علی یا فاطمه قلبم بود در شور و شین تو
دلم شد پاره پاره از غم نور دوعین تو

نه عباست همه عالم فدایی حسین تو
خدیا چه سازم همه سوز و سازم
ز کار ابالفضل به عالم می‌نازم