ممنون که ای ماه اومدی

ممنون که ای ماه اومدی
بابا با دلم راه اومدی

ممنون که با پا نه، با سر
دیدی کشیدم آه اومدی

دلبریام یادت هست بابا
طرز نیگام یادت هست بابا

دیگه من از دست رفتم بابا
قشنگیام یادت هست بابا

سر بار عمّه‌هام نگو نه
به سختی راه میام نگو نه

می‌خوام می‌خوام می‌خوام بگو خُب
امشب باهات بیام نگو نه

بابا بابا بابا بابایی

حرفامو نشنیده بگیر
بابایی دیگه عمّه بُرید

دائم حواسش بود به ما
حتی وسط بزم یزید

النگوهام یادت هست، بردند
گوشواره‌هام یادت هست، بردند

عقیق تو یادم هست، چی شد؟

انگشترهات یادت هست، بردند

شبیهه دخترت مگه نه
خیلی به مادرت مگه نه

مثل مادربزرگا شدم
به خاطر سرت مگه نه

این راه طولانی برام
شده دلیل زخم پاهام

از بعد زجر و نیمه شب
دیگه نمی‌تونم راه بیام

تا دید نشستم تنها، بد زد
یه دختر بی‌بابا، بد زد

مثل مدینه مادر، کوچه‌،
سوال نکرده امّا، بد زد

دور از چشم بابا و عمو
یه جوری سیلی زد که نگو

بگو گناه من چی بود‌ه
بگو بگو بگو تو بگو

بابا بابا بابا بابایی

سلا خانم خانوما
دیر اومدم می‌دونم

گریه نکن عزیزم
دیگه پیشت می‌مونم

بابایی فدات بشه چقدر کبود شدی
دست عدو بزرگتر از صورتت بود


دردهایی که دارم واسه دوران پیریه
من سه سالمه هنوز، دندون‌هام شیریه

حسین حسین وای