مردم بهم شیر آفرین نمیگن

(مردم بِهِم شیرآفرین نمیگن) ۲
(داره منو می‌کُشه این، نمیگن) ۲

اُم‌ُّالبَنین چقدر بِهِم می‌اومد
دیگه بهم اُمُّ‌البَنین نمیگن

(حسین، حسین، حسین، حسین
حسین جان) ۴

اُمُّ‌البَنین شدن چه دَردِسَر داشت
تابوتشو معلوم نشد کی برداشت

غریبیِ امروزشو نبینید
اُمُّ‌البَنین روزی چهارپسر داشت

(حسین، حسین، حسین، حسین
حسین جان) ۴

بوی علی چهارتاییشون می‌دادن
خیلی برا فاطمه جون می‌دادن

یادش بخیر دوروبَرَم که بودن
همه منو به هم نشون می‌دادن

(حسین، حسین، حسین، حسین
حسین جان) ۴

کبوترِ مدینه پَر نداره
خونم ستاره و قَمَر نداره

دیگه منو اُمُّ‌البَنین نخونید
اُمُّ‌البَنین دیگه پسر نداره

(حسین، حسین، حسین، حسین
حسین جان) ۴

غُصّه و ماتمِ منو می‌بینن
اوضاعِ دَرهَمِ منو می‌بینن

اونایی که مَحوِ رشیدیم بودن
حالا قَدِ خَمِ منو می‌بینن

(حسین، حسین، حسین، حسین
حسین جان) ۴

کشته شدند ولی خبر نداشتم
به هیچ‌کدومشون نَظَر نداشتم

تا می‌بینید منو بگید حسین‌جان
اَصلاً خیال کنید پسر نداشتم

(حسین، حسین، حسین، حسین
حسین جان) ۴

دلم شکسته، می‌دونم شکسته
قَدَم کمونه گمونم شکسته

روزا میام تو آفتاب می‌شینم
از چهار طرف سایه‌بونم شکسته

(حسین، حسین، حسین، حسین
حسین جان) ۴

همش می‌گفت: برام گلاب بیارید
منو دیگه پیشِ رباب نیارید

سَرِ مَزارِ من اگه اومدید
هرچی آوردید ولی آب نیارید

(حسین، حسین، حسین، حسین
حسین جان) ۴