ماه آشتی

ماه، ماهِ آشتی
تو همیشه با حُسِین هَوامو داشتی

ماه، ماهِ دوستی
تو یه لحظه هم منو تنها نَذاشتی

ماه رَمِضونه، مَزَش هم به گریه‌ی دَمِ اَذونه
ماه رَمِضونه، تشنگی سَخته اِمام حُسِین می‌دونه
 
این تشنگی کُجا، اون تشنگی کُجا
صَلیٰ عَلَی الحُسَین عَطشانِ کَربَلا

بودند و دیو و دَد، سیراب و می‌مَکید
خاتَم زِ قَحطِ آب، سُلِیمانِ کَربَلا
 
باشه می‌خونم با اشک چِشمام
وَ الرزُقنی حَجَ بَیتِکَ الحَرام

اما راستِشو بگم تو این شَبا
اَللٰهُمَ الرزُقنی کَربُبَلا...
 
من، پَشیمونَم، تو بِذار تو بَغَلِ حُسِین بمونم
من، پَشیمونَم، اشکِ تو روضه فقط میده اَمونَم

تو، همه خِیری، کَربَلا حُسِینِ رو لَبِ ظُهِیری
تو، همه نوری، من دیگه بگم دوسِت دارم‌چجوری
 
یا دافِعَ النِغَم، یا سابِقَ النِعَم
جانِ اِمام حُسِین، اَوَل فقط حَرَم
دوم فقط حَرَم، آخَر فقط حَرَم
اصلا اِلَی الاَبَد، میخوام اَزَت حَرَم
 
سی شب میگم یا رَب بین دعا
وَ الرزُقنی حَجَ بَیتِکَ الحَرام
اما راستشو بِخوای دروغ چِرا
اَللٰهُمَ الرزُقنی کَربُبَلا...