مارا بدون تو نبوَد راه چاره‌ای

ما را بدون تو نبوَد راه چاره‌ای
یا ایّهاالعَزیز نگاهی، اشاره‌ای

چشم‌انتظار بر لب ساحل نشسته‌ایم
دریای انتظار ندارد کناره‌ای

ما را به غیر گریه‌ی طفلانه راه نیست
پس گریه می‌کنیم به شوق نظاره‌ای

از بس که با دروغ دم از ماه می‌زنیم
سوسو نمی‌زند به شب ما ستاره‌ای

ما بَرّ شوره‌زار نمکدان‌شکستنیم
تو بحرِ بی‌کرانه‌ی لطف دوباره‌ای

پای مرا به خیمه‌ی خود باز کن که نیست
در کار خیر حاجت هیچ استخاره‌ای

ای روضه‌خوان روز و شبِ مقتل‌الحسین
تو سفره‌دار درد‌ و غم بی شماره‌ای

چون زین العابدین جگرت تیر می‌کشد
تا می‌رسی به طفل و گل و گاهواره‌ای

یا بی‌قرار یوسف بر نیزه رفته‌ای
یا داغدار پیرُهنی پاره پاره‌ای

یا سوگوار اکبرِ در خون‌تپیده‌ای
یا روضه‌دار تشنگیِ شیر‌خواره‌ای

یا اشک‌بار خیمه‌ی آتش‌گرفته‌ای
یا در عزای معجری و گوشواره‌ای

یا صاحب الزّمان...