قدم قدم موکبارو می‌گردم

قدم قدم موکبارو می‌گردم
ستون ستون دنبال یه نشونه‌ام
کجای این جمعیتی که می‌خوام
نمازمو پشت سرت بخونم

مگه می‌شه شبای درد و غم به سر نیاد؟
مگه می‌شه حبیب من توو این سفر نیاد؟
ما رو اینجا امام عسکری صدا زده
مگه می‌شه پدر صدا کنه پسر نیاد؟

می‌دونم که بین زائرا
می‌دونم میون مردمی
می‌سوزم‌ توو آتیش غمت
ای آقاعمود چندمی؟

لبیک یا صاحب‌الزمان ...

شاید الان تو جاده‌ای و شاید گوشه کنار موکبا نشستی
دلم خوشه که این قَدَر می‌دونم تو هم کنار من تو جاده هستی

شاید الان به زائرای تشنه آب می‌دی
یا تو موکب مسافرا رو جای خواب می‌دی
می‌گه باهم یه بار بریم مزار مادرت
مطمئنم یه روز به این سوال جواب می‌دی

این لشکر به یاری خدا
هرچیزی براش فراهمه
از کوفه با پرچم علی
می‌ریم تا مزار فاطمه

لبیک یا صاحب‌الزمان ...

قبول دارم پیش تو رو سیاهم
منو سیاهی لشکرت حساب کن
از این سپاه اربعین آقا
سربازای ظهور رو انتخاب کن

کی می‌دونه تو قلبت این روزا چی می‌گذره
غم غربت یا غصه‌ی نبود لشکره
می‌دونم که دلت یه کم ازم مکدره
ولی آقا همیشه بخشش از بزرگتره

می‌گردم ولی مثل شما محبوبی نمی‌بینم آقا
تا دنیا حسین رو نشناسه من از پا نمی‌شینم آقا

لبیک یا صاحب‌الزمان ...