قال مولانا الرضا

(قالَ مولانَا الرِضا وَ رَویٰ اِبنُ شَبیب)۲
(إِنَّ جَدّیَ الحُسَین، ماتَ عَطشاناً غَریب)۲

(قَتَلوهُ عُریانا)۲، (سَحَقوهُ عُدوانا)۲

حسین حسین حسین ...

*****

اینجور که پیداست، زمین خوردی
معرکه غوغاست، زمین خوردی
یکی با نیزه به پهلوت زد
(با صورتِ راست زمین خوردی)۲

(نزنیدش
پس کجاست حرمتِ اون مویِ سفیدش؟)۲
(نزنیدش
یه کمی برید عقب، زهرا رسیدش)۲

اسبتو بی صاحب وقتی که دیدم من
همون دمِ خیمه، داد کشیدم من
شمر رویِ سینه‌ات بود، دیر رسیدم من

سَیِدُنَا المَظلوم، سَیِدُنَا العَطشان ...

حسین حسین حسین ...

*****

(کارتو وقتی تمام کردن)۲
خواهرو بی‌احترام کردن
شمر و سنان اومدن خیمه
به اسمِ کوچیک صدام کردن

وای وای وای ...

نزنیدم
غصه دارم، آخه خواهرِ شهیدم
نزنیدم
(نفسم رفته، بس که جیغ کشیدم)۲

چقدر کتک خوردم با دستایِ سنگین
ولی حواسم بود به اون تنِ خونین
سرتو می‌آورد خولی با یه خُرجین

آه حسین، حسین، حسین ...

*****

وقت گذشت
خیرِ دنیایِ نگون بخت گذشت
آخ که زیرِ خنجرِ کُندِ شمر
چقدر به حنجرت سخت گذشت

(چکمه‌هایِ شمر رویِ بال و پَرِت بود
پَرِت بود، پَرِت بود)۲
موپریشان زینب، دنبالِ سَرِت بود
سَرِت بود، سَرِت بود

ای وای، ای وای، ای وای
حسینم، حسینم، حسینم ...

*****

(بی‌پناه
دوره کردنت تورو یک سپاه)۲
زیرِ پایِ لشکرِ بی‌حیا
دست و پا زدی تویِ قتلگاه

یعنی باور کنم عذابت ندادن
ندادن، ندادن
تشنه‌لب بودی ولی آبت ندادن
ندادن، ندادن

چکمه‌هایِ شمر رویِ بال و پَرِت بود
پَرِت بود، پَرِت بود
موپریشان زینب، دنبالِ سَرِت بود
سَرِت بود، سَرِت بود

ای وای، ای وای، ای وای
حسینم، حسینم، حسینم ...

وای حسین، وای حسین ...

حسین حسین حسین ...