فدای جود کسی که هر آنچه را بخشید

فدای جود کسی که هر آن‌چه را بخشید
فقط به خاطر خشنودیِ خدا بخشید
* * * *
کریم کاری به جز جود و کرم نداره
آقام تُو مدینه‌ست ولی حرم نداره

غریب اونیِ که هم‌دَمِ اشک و آهه
دیده که مادرش تُو کوچه بی‌پناهه
* * * *
از لاله‌زار توحید آتش زبانه می‌زد
گُل گشته بود پَرپَر، بلبل ترانه می‌زد

من ایستاده بودم دیدم که مادرم را
دشمن گهی به کوچه، گاهی به خانه می‌زد

گاهی به پشت و پهلو، گاهی به دست و بازو
گاهی به چشم و صورت، گاهی به شانه می‌زد
* * * *
دامن‌کشان رفتی، دلم زیر و رُو شد
چشم حرامی با حرم رُو به‌رُو شد 

پاشو برگرد خیمه ای علمدارم
منو تنها نگذار ای علمدارم 

آب به خیمه نرسید، فدای سرت 
حسین قامتش خمید، فدای سرت
* * * *
وای حسن، وای حسن ...

عمر من صرف شد درِ این خونه2
بی‌حسن قلبم سرگردونه2

تا غصّه تُو دلم افتاده
امام حسن نجاتم داده
کریمِ و همیشه لطفش به ما زیاده

(اشکامو نذرت کردم
دورِ سرت می‌گردم) ۲
امام حسن اسمت شد دوای دردم

حسن، حسن ای جانم ...

چشمای دنیا خیسِ بارونه
چشمای آقام غرق خونه

یه عمره تُو دلش آتیشه
از این زمونه راحت می‌شه
دیگه می‌گذره از کوچه برا همیشه

با ضربه‌ها در افتاد
تُو شعله مادر افتاد
یادش نرفته آتیش به چادر افتاد

حسن، حسن ای جانم ...
* * * *
چوبی به لبت نشسته دیدم
دندان تو را شکسته دیدم
چشمان تو را پُر آب دیدم
بالای سرت شراب دیدم