فاطمه یار مهربونم

فاطمه یار مهربونم
کوکب بخت آسمونم

یادته گفتی شب اول
که تا آخر باهات می‌مونم

نه ساله که زیر یک سقف، گل عاطفه می‌کاشتیم
به خدا دیگه قرار، خداحافظی نداشتیم

مرو مرو زهرا
—————-
پهلوونی داره مدینه
که تو دنیا غریب ترینه

فاتح جنگ بدر و خیبر
اما حالا خونه نشینه

بین آدمای سنگی، همه عشقش گل یاسه
به کجا کشیده کارش، که چنین در التماسه

مرو مرو زهرا
—————-
دست غم هستیم و سوزونده
تو رو و کنج خونه نشونده

بگذر از فاطمه علی جان
غیر رفتن راهی نمونده

دیگه کار من تمومه، میرم از شهر مدینه
این خداحافظی من، اولین و آخرینه

علی خداحافظ
—————-
غصه‌ی مظلومیت و خوردم
مثل گل پژمردم و مردم

کفنایی که پیش من بود
همه دست زینب سپردم

مهر و سجاده و اشکِ، دل خون خدانگهدار
کوچه و چادر خاکی، آسمون خدانگهدار

علی خداحافظ