عمو جان

عمو جان! چی آخه اومد به سرت اینجوری شکستی
تنت هر طرف ریخته و چشماتو بستی

عمو جان! ز بس که کشیدن تو رو رو زمین قد کشیدی
عزیز دلم کشتنش بین گودال بریدی
قاسم جان!

غمت زخم قلب عمو شد واویلا...
تنت زیر سم زیر و رو شد واویلا...

دلم خون شده حال و روزت بدجوره
تو رفتی غم من شروع شد واویلا...

بمیرم چقد نیزه و دشنه ریخته به دور و بر تو
چه درهم شده یادگار حسن پیکر تو
قاسم جان!

بمیرم تو این دشت و صحرا دارم چندتا قاسم می‌بینم
باید تو عبا مثل اکبر تنت رو بچینم
قاسم جان!

با سر نیزه جسم تو وا شد واویلا...
عزادار تو مجتبی شد واویلا...
حسین جان!

بلند شو عموت بین این دشت و صحرا خدایی غریبه
نده بیشتر از این عذابم عمو بی حبیبه
قاسم جان!

بلند شو که دیده به راهه تو خیمه ها مادر تو
بدون می‌کنه دق ببینه تن پرپر تو
قاسم جان!

بلند شو شکسته دل من واویلا...
چی اومد سرت ای گل من واویلا...
حسین جان!