علی جان

علی جان ، نظر کن به حالم که محزونم و دل پریشون ...
شده پیکرت اربا اربا جوونم تو میدون واویلا ...
علی جان ، تموم تنت روی خاکا شده نیزه بارون ...
غریبونه و تشنه لب دادی تو قتلگاه جون واویلا
شده پشت و رو پیکر تو واویلا ...
شده غرق خون حنجر تو واویلا ...
مگه چند دقیقه است که رفتی از پیشم ...
چی آوردن آخه سر تو واویلا ...
علی جان ، زیر سم مرکب شکسته شده استخونات ...
توی دشت و صحرا شدی پرپر و ریخته اعضات واویلا ...
علی جان ، زیر دشنه و نیزه ها پیکرت وا شد از هم ...
با شمشیر تو رو مُثله کردن تنت شد چه درهم واویلا ...
عزیزم کنارت می شینم واویلا ...
تنت رو میون عبا می چینم واویلا ...
بهتر بگم به تو نمیشه دیگه علی اکبر بگم ...
چی از این تن پاشیده و پرپر بگم ...
چندتا علی می بینم هر طرف همه ی صحرا علی 
می ریزه خاک غم به سر دنیا علی ...
پر تو به قفس نزن ، شبیه مادرم نفس نزن ...
می بینه پدرت چی اومده سرت ...
چند نفری زدن نیزه تو کمرت ...
جون من علی ، پاشو جوون من علی ...

*****
سرو روان ، پاشو راه برو پیش چشام ...
دامن کشان ، دلمو بردی وقتی که صبح گفتی اذان ...
حالا چرا ساکتی ، دق می کنم بی تو بابا ...
می چکه خون فرق تو از زیر عبا ...
غمی روی غمام شده تابوت پسرم عبام شده ..
تن تو می برم غریبونه حرم ...
گلوتو می بینم می سوزه جگرم ...
جون من علی ، پاشو جوون من علی ...

*****
تو با صورت و من با سر زانو دیدی آخرش با هم زمین خوردیم ...
دیدی شد نباید اونی که میشد ، پیش چشم مادرم زمین خوردی ...
تو این همه شدی و من هنوز یک نفرم ...
نفس بکش پسرم ، شده پر از علی اکبر تموم دور و برم ...
نفس بکش پسرم ...
جون من علی ، پاشو جوون من علی ...

*****
حسین جان ، تو بودی و گودال و ریگ و تنت گیر نیزه ...
خداحافظی کردی با زینبت زیر نیزه واویلا ...
صدا می زدم مادرت رو یا مظلوم ...
نشون می دادم حنجرت رو ...
صدای خواهرت گرفت ...
صدای مادرت گرفت ...
تا حالا از این خونواده زنی رو نبردن اسارت ...
الهی می مردم نمی دیدم این قدر جسارت واویلا ...
سر تو چه رو نیزه ها رفت یا مظلوم ...
همش چادرم زیر پا رفت ...
پناه عالمیان زینبت پناه ندارد ...
به جز تو ای شه خوبان امیدگاه ندارد ...
اگر اجازه دهی صف کشیده از پی ات آیم ...
که این سپاه نگوید ، حسین سپاه ندارد ...