علمدار علی

(مسافر از دریا، به ساحلش میرفت
مجنون میدید لیلی، با محملش میرفت)۲

راهی شد از دنیا، اونی که تو غم‌ها
علی رو می‌دید و، غم از دلش میرفت

(چه کنم چه کنم شده کار علی
شده کربلا حجره‌ی یار علی
فاطمه بود، علمدار علی)۲

امشب همه خونه، ستاره بارونه
تنورمون گرم و، سفره پر از نونه

بگو بدون تو، تو آشیون تو
به غیر دلتنگی، دیگه چی میمونه

تو بگو تو بگو تو دعام، چی بخوام
دیگه دیره بخوام که بمونی برام
حداقل بذا با تو بیام

عجل وفاتی‌ها، انگار اثر کردن
چه عالمی داشتیم، مارو نظر کردن

می‌‌دیدی اما کاش، که این دو تا داداش
چجوری از مسجد، منو خبر کردن

تو و عزم سفر، تو و حرف فراق
من و این همه غم، من و این همه داغ
کُشته خزون، بهارو توی باغ

زهرا دیدم امشب، چی از حسن خواستی
همه دعاهاتو، برای من خواستی

فلک بهم پاشید، پشت حسین لرزید
وقتی که امشب از، زینب کفن خواستی

داری میری و زینبمون یه تنه
مادر حسنین و پناه منه
زار میزنه، حسین بی کفنه

علی میگه دیدی، چه کردی با یارت
ببین چقدر تنهام، خدانگهدارت

قرار بعد ما، غروب عاشورا
میام به اون گودال، برای دیدارت

(پسرم پسرم، میشه شیون تو
قاتلش میرسه با رسیدن تو
غرقِ به خون، میشه دامن تو)۲