عباس علمدار حسین میر و سپه دار حسین

(عبّاس علمدار حسین
میر و سپهدار حسین)

رو کرده هر آئینه به آئینِ اباالفضل 
هرکس که مسلمان شده با دینِ اباالفضل 
از جانب خورشید به من مرحمتی شد
چون گوش سپردم به فرامینِ اباالفضل 

(عبّاس علمدار حسین
میر و سپهدار حسین)

لب‌تشنگی آل‌عبا چیز کمی نیست
از منظر چشمان جهان‌بینِ اباالفضل 
ای کودک شش‌ماهه که در لحظه‌ی رفتن
لبخند تو شد مایه‌ی تسکینِ اباالفضل

(عبّاس علمدار حسین
میر و سپهدار حسین)

شرمندگی از اهل حرم هست پدیدار
از حالت پیشانی پُر چینِ اباالفضل 
زیباتر از این چیست که در معرکه‌ی عشق
زهرا برسد بر سرِ بالین اباالفضل
هستیم گدایان درِ خانه‌ی عبّاس
هستیم به عالم همه مسکینِ اباالفضل

(عبّاس علمدار حسین
میر و سپهدار حسین)

*******

بر مشامم می‌رسد لحظه بوی کربلا
بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا
تشنه‌ی آب فراتم ای أجل مهلت بده
تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

از حرم تا قتلگه زینب صدا می‌زد حسین
ناله‌ها می‌زد حسین، زینب صدا می‌زد حسین