من یادگارِ کرب و بلایم

من یادگارِ کرب و بلایم
شهر مدینه ماتم سرایم


(دیدم چگونه سرها، از تن جدا شد
(آقای عالم جسمش، عریان رها شد)۲

واغربتا واویلا، آه و واویلا...

با اهل خیمه من هم دویدم
طعم اسارت من هم چشیدم

(در پیش چشمان من، شد خیمه غارت)۲
پوشیده ناموس ما، رخت اسارت

واغربتا واویلا، آه و واویلا...