شعله برآرم ز جگر گریه کنم، زار زنم
ناله و فریاد کنم، بر در و دیوار زنم
جامه به تن چاک کنم، بر سر خود خاک کنم
چنگ زنم بر جگر از زخمه‌ی دل تار زنم
دیده چو دریا کنم و خیمه به صحرا فِکَنَم
بلکه شبی بوسه به بیت الحرم یار زنم
چهره بر آن خاک نَهَم، سرشکنم جان بدهم
ناله و فریاد ز دل در غم دلدار زنم
رو سوی آن خانه کنم، همت مردانه کنم
همچو زنان در حرمش شیون بسیار کنم
ناله‌ی ای وای حسین از دل دیوانه کِشَم
سر به رواقش شکنم، لطمه به رخسار زنم
مرقد او شمع من و من همه پروانه‌ی او
سوزم و پروازکنان ناله دگر بار زنم
سینه پر از خون جگر اشک فشانم ز بصر
داد غم یار به هر کوچه و بازار زنم
عاشق دلدار شدم، میثمِ این دار شدم
دم همه دم با نفس حیدر کرار زنم
