شعله برآرم ز جگر گریه کنم زار زنم

شعله بر آرم ز جگر، گریه کنم زار زنم
ناله و فریاد کنم، بر در و دیوار زنم

جامه به تن چاک کنم، بر سر خود خاک کنم
چنگ زنم بر جگر از، زخمه‌ی دل تار زنم

دیده چو دریا کنم و، خیمه به صحرا فکنم
بلکه شبی بوسه به بِیت الحرم، چون حرم یار زنم

چهره بر آن خاک نهم، سر شکنم جان بدهم
ناله و فریاد ز دل، در غم دل‌دار زنم

رو سوی آن خانه کنم، همت مردانه کنم
همچو زنان در حرمش، شیون بسیار زنم

ناله‌ی ای وای حسین، از دل دیوانه کشم
سر به رواقش شکنم، لطمه به رخسار زنم

مرقد او شمع من و، مرحم پروانه‌ی او
سوزم و پرواز کنم، ناله دگر بار زنم

لطمه زنان ساز زنم، بر در و دیوار زنم
سینه پر از خون جگر، اشک و فشان از بصرم

داد غمِ یار به هر، کوچه و بازار زنم
مست مِی یار شدم، عاشق این دار شدم
دم همه دم با نفسِ، میثم تمار زنم

مرقد او شمع من و، مرحم پروانه‌ی او
سوزم و پرواز کنان، ناله دگر بار زنم

کاش فراتم به نظر، آتش و سوزنده شود
تا عوضِ آب روان، بر شرر نار زنم

ناله‌ی ای وای حسین از دل دیوانه کشم
سر به رواقش شکنم لطمه به رخسار زنم

جامه به تن چاک کنم، بر سر خود خاک کنم
چنگ زنم بر جگر از، زخمه‌ی دل تار زنم

دیده چو دریا کنم و، خیمه به صحرا فکنم
بلکه شبی بوسه به بیت الحرمِ یار زنم

چهره بر آن خاک نهم، سر شکنم جان بدهم
ناله و فریاد ز دل، در غم دل‌دار زنم

مرقد او شمع من و، مرحم پروانه‌ی او
سوزم و پرواز کنان، ناله دگر بار زنم
حسین...

می‌روم و نمی‎رود، ناقه به زیر محملم
کز طرفی تو می‎کِشی، کز طرفی سلاسلم

این زینت دوش نبی، روی زمین جای تو نیست
خار و خاشاک زمین، منزل و مأوای تو نیست
***
قدسیان آسمان من هر شبی (یا هو) نَهم
گر صوفی از (لا) دم زند، من دم ز (إلا هو) زنم