شعر تا نیت تغزل کرد

شعر تا نیت تغزل کرد
وحی شد بر زمین، تنزل کرد

بر ضریح ادب، توسل کرد
عشق خواهر برادری گل کرد

عشق یعنی حسین یا زینب
پس بگو یا حسین یا زینب

معنی مجمع صفات حسین
معدن لطف و التفات حسین

به تن ما رگ حیات حسین
گر بود کشتی نجات حسین

مطلقا هست ناخدا زینب
پس بگو یا حسین و یا زینب

تا خدا بهترین وسیله بود
پاک از رِج، از رزیله بوَد

حضرت مریم قبیله بود
بر عجم بر عرب، عقیله بود

نبی جمع انبیا زینب
پس بگو با حسین و یا زینب

کیست او، نور منتخب باشد
جام عشقی که لب به لب باشد

آفتابی که ماه شب باشد
عشق را ریشه و نسب باشد

خالق عفت و حیا زینب
عشق مخلوق زیر دِینش بود

نور، مدیون نور عینش بود
شور مجنون شور و شینش بود

آنقدر عاشق حسینش بود
رفت با او به هر کجا زینب

عالم بی معلمه باشد
محضرش عرش قایمه باشد

آری از ترس و واهمه باشد
آیینه دار فاطمه باشد
بعد او افضل النسا زینب

هر دو تا را ز عطر، خوشبو کرد
تیر در کف گرفت و هو هو کرد

غزلی عاشقانه را رو کرد
دو پسر داشت، هدیه بر او کرد
کرد از بس برو بیا زینب

غربتش را که در نظر آورد
بهر قربان، دو تا پسر آورد

با دو تا پاره‌ی جگر آورد
ذولفقار از میان درآورد
زد به میدان چو مرتضی، زینب

روی خاک نگار افتادند
گریه کردند و زار افتادند

مثل سیب و انار افتادند
هر دو بر پای یار افتادند
کرد آغاز گریه را زینب

شنیدستم سلیمانی ز یک مورد
قبول تحفه کرد، ای مرتضی پور

من آن مور ضعیف و ناتوانم
برایت راه ملخ ارمغانم