شب آمد و به سرت آمدم برآر سری

شب آمد و به سرت آمدم برآر سری
نبود شرط وفا خود روی مرا نبری

به روز لحظه شماری کنم که شب برسد
کنون که شب شده، ای کاش نبوَدم سحری

ز کوچه ای که در آن با رُخت جسارت شد
تمام عمر از آنجا نمی کنم گذری

**********
بر رُخ زردم درونِ کوچه ثانی از ستم

زد چنان سیلی که راه خانه را گم کرده ام
**********