شبای دلتنگی

الهی خدا تو رو ازم نگیره

یا حبیب الباکین، ندای دلتنگی
گریه‌هامو بنویس به پای دلتنگی
روز من شد رنگ شبای دلتنگی

من اتاقم را کربلا کردم
سقفشو گنبد طلا کردم
مستجاب دعا زیر قبه
پس دعا کردم

الهی خدا تو رو ازم نگیره
حتی اگه گدات بمیره
نوکر چه حرم بره چه نبریش
دلی که داد و پس نمی‌گیره

من تو خونم انگار حرمم با، زیارت جامعه کبیره
هرجا تو باشی حرمه، هر جا که پرچم تو رو سرمه
هر جا تو باشی حرمه، بنویس برام اینم زائرمه
هر جا تو باشی حرمه، حرمت تو دلمه

آخرین فریادِ، صدای دلتنگی
جون سپردن می‌شه، بهای دل‌تنگی
میمیرم آخر تو شبای دلتنگی

من تو غربت دق می‌کنم آخر
از غم دوری چیه بالاتر
حس من به تو حس فرزنده، به پدر مادر

الهی که چش نوکرت بباره
ولی حرفتو زمین نذاره

نوکر چه حرم بره چه نبریش
چیزی که ازت طلب نداره

شاید بی خوابی شبای جمعه
تمرین برای انتظاره

این من و این روضه‌ی تو
نمی‌خوام هیشکیو اندازه‌ی تو

این من و این روضه‌ی تو
سر به راه شد گدا لجبازه‌ی تو

این من و این روضه‌ی تو
من و آوازه‌ی تو