سوی مجنون برسانید

سوی مجنون برسانید که لیلایی هست
ما شنیدیم در این شهر که آقایی هست

دور این خانه شلوغ است اگر جایی هست
دردمندیم و دلی خوش که مداوایی هست

شب عید است بیایید حنا بگذاریم
سر به خاک قدم مرد دعا بگذاریم

تا پدر چشم به چشمان تو احیا دارد
بر گهواره­‌ی تو روح مسیحا دارد

و حسن خیره به چشمان تو نجوا دارد
نوه­‌ی حضرت زهراست تماشا دارد

جلوه‌ی نام علی بر تو مبارک‌بادا
سومین نام علی بر تو مبارک‌بادا

فطرسی آمده و از تو پری می‌خواهد
از تو عیسی نفس ناب‌تری می‌خواهد

یوسف از دست تو مژگان تری می‌خواهد
که غبار قدمت رفتگری می‌خواهد

یا کریمیم و سر جاده‌­ی تو شیعه شدیم
ما کنار پر سجّاده‌­ی تو شیعه شدیم

عشق وقتی به نهایت به نهایت برسد
تازه شاید که سرش بر کف پایت برسد

چشم جبریل اگر سوی عبایت برسد
نه محال است مقامش به گدایت برسد

نه فقط پهنه‌­ی افلاک نمک‌گیر تو اند
تو از این کشور و این خاک نمک‌گیر تو اند

مثل پیراهن یوسف که به کنعان آمد
مثل ابری که سر خاک بیابان آمد

صاحب خانه­‌ی خود جانب ایران آمد
خانه­‌ی مادریش شاه خراسان آمد

خاک ما خانه‌­ی تو سایه‌ی مطلق داری
حق آب و گل و بر گردن ما حق داری

عشق ایرانی ما کار بنایت با ماست
حوض و فوّاره و ایوان طلایت با ماست

طاق گلدسته، رواق، آینه‌هایت با ماست
خادمی حرم و صحن و سرایت با ماست

طرح زیباتری از باغ جنان می‌سازیم
و ضریح نویی با فرشچیان می‌سازیم

مصلحت بود اگر شیر خدا می‌گشتی
تو علی هستی و شمشیر خدا می‌گشتی

مست از جلوه‌­ی تکبیر خدا می‌گشتی
تکسوار عرب و شیر خدا می‌گشتی

بازوی هاشمیت تیغ دودم گر می‌داشت
کربلا زیر قدم‌هات ترک بر می‌داشت

رخصتت بود اگر یک‌تنه لشگر بودی
میمنه، میسره بودی و مکرّر بودی

ای امام ابن امام از همه بهتر بودی
رخصتت بود اگر حضرت حیدر بودی

کربلا دید پدر را نفست یاری کرد
به که با نام تو عباس علمداری کرد

واژه‌ات خطبه شد و تیغ علی وار آورد
خطبه‌ات شور علی در دل پیکار آورد

چه بلایی به سر کاخ ستمکار آورد
(شیعه را با شب و شمشیر و دعا بار آورد)2

با تو در شام عجب معرکه‌ بر پا شده است
که دعا گوی شما زینب کبری شده است