سلامٌ علی آل یاسین و طاها

سلامٌ عَلی آل یاسین و طاها
سلامٌ علی آلِ خَیرُ البَرایا
 
سلام خدا و سلام رسولش
به ماهی که همتا ندارد به دنیا
 
اگر در فضائل،جمیلُ الثَنایا
اگر در خصائل کریم السَجایا
 
به صورت حمید است و محمود و احمد
به سیرت علی است و عالی و اَعلی
 
به هنگامه‌ی کارزار است حیدر
به هنگام ذکر و مناجات، زهرا
 
خوشا آن اذانی که باران فیضش
کند خاک دل‌مُرده را باز اِحیا
 
فدای نمازی که وقت قیامش
سراسر شود دشت، چشم تماشا
 
فدای قنوتی که پرواز داده
به افلاک دل‌های دردآشنا را
 
فدای سجودی که با اشتیاقش
به خاک حرم سجده آورده طوبی
 
فدای سلامی که گفته‌ست پاسخ
به صد شوق آن را نبیُ البَرایا
 
خوشا آن جوانی که در خلق و خویش
شود سوره‌ی حُسنِ یوسف سراپا
 
برای پدر چیست زیباتر از این؟
جوانش شود سَروِ خوش قد و بالا

برای حسین است از این چه خوش‌تر؟
که هر جا سخن گفت با ماه لیلا
 
به غیر از سَمِعتُ به غیر از اَطَعتُ
نیاورد آن ماه حرفی به لب‌ها
 
ببینید در این بیابان، چه ماهی
مُهَیّا شده تا زند دل به دریا
 
که دریادل است و به لب دارد اینک
ألَسنا علی الحق؟ ألَسنا؟ ألَسنا؟