سلام ای عزیز دل ما

سلام ای عزیز دل ما
حسین حبیبی تصدق علینا

کس‌و‌کار ما آبرو‌دار ما
همه ثروت ما زِ دنیا حسین

کسی حال ما را نپرسیده بود
یکی یاد ما کرد تنها حسین

از آن دَم که وا شد زبانم به حرف
به من گفت مادر بگو یا حسین

زمین افتاده بودم به افتادنم 
همه خنده کردن الّا حسین

همه بنده هستند و مولا حسن
همه عبد هستند و آقا حسین

بنا بود رسوای عالم شوم 
خرید آبروی گدا را حسین

همه بنده هستند و مولا حسن
همه عبد هستند و آقا حسین

ضرر کردم از با همه بودن و
رفاقت فقط با یکی با حسین

نشستم به پایین مجلس ولی
مرا بُرد بالای بالا حسین

مرا می‌بَری کربلا باز هم
مرا پَر بده باز هم آنجا حسین

زمین خوردی و مادرت ناله زد
نزن دست و پا پیش زهرا حسین