سفرۀ فاطمیه جمع شود با عباس

سفرۀ فاطمیه جمع شود با عباس
پر زند این دلِ دیوانۀ ما، تا عباس

حاجتی داری اگر، باز بگو یا عباس
ای همۀ عالمِ امکان به فدای سر تو

یا ابالفضل مدد کن، که شوم نوکر تو
گرچه آن روز نبودی و ندیدی چه شده است

لیک از زینب کبری تو شنیدی چه شده است
گفت، بر چهره خود بُرقع کشیدی، چه شده است

باید از بادۀ اشکم بشوم اینک مست
بانیِ روضۀ امروز همه، عباس است

تو خودت روضۀ دستی که شکسته است بخوان
از علی آنکه دگر خانه نشسته است بخوان

روضۀ آن در خونین که نبسته است بخوان
از دلِ خسته بگو، از نوکِ مسمار بگو

از غمِ بی‌کسیِ حیدرِ کرّار بگو
***