سرود آقازاده

مادرم آبو که ریخت پشت سرم انگاری
یه صدایی تو دلم می‌گفت سفر نزدیکه

حالا سی ساله که تنها چشم به راهم مونده
حالا سی ساله تموم خونمون تاریکه

واسه خنده‌هات شده اشکِ یه ملت جاری
واسه بودنت شده خنده‌ی مردم نابود

دست می‌بردیم تو شناسنامه که پرواز کنیم
این تمام اختلاسِ ما تو اون روزا بود

من شدم شهیدِ گمنام و تو آقازاده
حس یأس و راهی دلای مردم کردی

اگه راه هر دومون راه خمینی باشه
معلومه که خیلی وقته راهتو گم کردی

عمر دنیا وقت خوبی واسه دل بستن نیست
زندگی برای امثال شما کوتاهه

حساب و کتاب این روزاتونو پس میدید
واسه‌ی شماست اگه رو لب مردم آهه

ژن من غیرت و ایثار و وفاداری داشت
اما انگار توی تعریف تو این خوب نبود

شاید اونهایی که خط شکن شدند تو میدون
ژنشون مثل شما زیادی مرغوب نبود

توی بازار شناورِ طمع‌های شما
ارج و قرب نام یک شهید گمنام چنده؟

تو که قیمتا را خوب بالا و پایین می‌کنی
حسرت سی ساله‌ی مادر تنها چنده؟

من شدم شهید گمنام و تو آقازاده
حس یأس و راهیِ دلای مردم کردی

اگه راه هر دومون راه خمینی باشه
معلومه که خیلی وقته راهتو گم کردی