ز یک مشرق نمایان شد دو خورشید جهان آرا

زِ يک مشرق نمايان شد دو خورشيدِ جهان‌آرا
که رختِ نور پوشاندند بر تن آسمان‌ها را

دو مِرآتِ جمالِ حق، دو دريايِ کمالِ حق
دو نورِ لايَزالِ حق، دو شمعِ جمعِ محفل‌ها

دو وَجه‌ُاللهِ رَبانی، دو سِرّ‌ُاللهِ سُبحانی
دو رخسارِ سماواتی، دو انسانِ خداسيما

دو عيسی دَم، دو موسی يَد، دو حُسنِ خالقِ سَرمَد
يکی صادق، يکی احمد، يکی اعلا، يکی عالی

يکی بنيانگرِ مکتب، يکی آرنده‌ی مذهب
يکی اَنوار را مشعل، يکی اسرار را گويا

يکی از مکّه اَنوارِ رُخَش تابيد در عالَم
يکی شد در مدينه، آفتابِ طلعتش پيدا

يکی نورِ نبوت را به دل‌ها تافت تا محشر
يکی نورِ ولايت را زِ نو کرد از دَمَش احيا

رِسَد آوایِ قالَ الصّادِق و قالَ رَسول‌ُالله
به گوشِ اهلِ عالَم تا که اين عالَم بُوَد برپا

يکی جانِ گرامی در دو جسمِ پاک و پاکيزه
دو تن امّا چو ذاتِ يکتا هر دو بی‌همتا

محمّد کيست؟! روحِ پاکِ کُلِ انبياء در تن
که حتّی در عدم بودند بی او انبياء يک‌جا

محمّد کيست؟! مولايی که مولانا علی گويد
منم عبد و رَسول‌ُالله بر من رهبر و مولا

محمّد از زمان‌ها پيشتر می‌زيست با خالق
محمّد از مکان پيموده رَه تا اوجِ أَوْ أَدْنی‌ٰ

محمّد محورِ عالَم، محمّد رهبرِ آدم
محمّد منجیِ هستی، محمّد سيدِ بَطحا

محمّد کيست؟! آن کو بوده قرآن دفترِ مدحش
که وصفش را نداند کَس به غير از قادرِ دانا

وضو گيرم زِ آبِ کوثر و شويَم لب از زمزم
کنم آنگَه به مدحِ حضرتِ صادق سخن انشا

ششم مولا، ششم هادی، ششم رهبر، ششم سرور
که هم دريایِ شش گوهر بُوَد، هم دُرِّ شش دريا

صداقت از لبش خيزد، فصاحت از دَمَش خيزد
فَلَک قَدر و مَلَک عبد و قَضا مِهر و قَدَر امضا

مرا دينِ نبی، مِهرِ علی و مذهبِ جعفر
سه مشعل بوده و باشد، چه در دنيا، چه در عُقبی

دَرِ ديگر زنم غير از دَرِ آلِ علی؟! هرگز!
رَهِ ديگر رَوَم غير از رَهِ اين خاندان؟! حاشا!

بهشتِ من بُوَد مِهرِ علی و مِهرِ اولادش
نه از محشر بُوَد بيمَم، نه از نارَم بُوَد پَروا

سراپا عضو عضوم را جدا سازند از پيکر
اگر گردم جدا يک لحظه از ذُرّيه‌یِ زهرا
*****
صلّ علی محمّد وآل محمّد

در خانه‌ی دل نوشته با خط جلی
این خانه بنا شد به تولّای علی

در داخل این خانه چو نیکو نگری
هم جای محمّد است و هم جای علی
*****
صلّ علی محمّد وآله وسلّم

ذکر خدا، ذکر مَلَک، ذکر تمام عالم
صلّ علی محمّد وآله وسلّم

صلّ علی محمّد وآله وسلّم

محمّد ای آینه‌ی جمال کبریایی
اوّلی و آخری و خاتم انبیایی
عبد خدا عبد خدا عبد خدا نمایی
از عرق جبین تو گِل شده خاک آدم
صلّ علی محمّد وآله وسلّم

صلّ علی محمّد وآله وسلّم

تو آفتاب حُسن حیّ سرمدی محمّد
تو احمدی تو احمدی تو احمدی محمّد
محمّدی محمّدی محمّدی محمّدی محمّد
خانم انبیایی و تز همه ای مقدّم
صلّ علی محمّد وآله وسلّم

صلّ علی محمّد وآله وسلّم

راه من و هدایت تو یا اباالفاطمه
جان من و جام من و سقایت تو یا اباالفاطمه
دست من و عنایت تو یااباالفاطمه
مرا مران از در خود به جان زهرا قسم
صلّ علی محمّد وآله وسلّم

صلّ علی محمّد وآله وسلّم
*****
روشن جهان ز نور جمال محمّد است
خرّم از چشمه‌های کمال محمّد است

ما دست کی زنیم به دامان دیگران
تا دامن محمّد و آل محمّد است

چون نیک بنگری دل غمگین هر کسی 
در انتظار مهدی آل محمّد است