زده به میدون نوه‌ی حیدر

(یا سَیِّدی علی‌اکبر، یا سَیِّدی علی‌اکبر...)

زده به میدون نوه‌ی حیدر
رجز می‌خونه با صدای پیغمبر

معرکه افتاده به تسخیرِ
جناب شهزاده علی‌ٌالأکبر

سر می‌زد، به قلبِ لشکر می‌زد
تو همهمه فریادِ اللهُ‌أکبر می‌زد

صدای غرش شیرو تا شنیدن
گفتن این پیمبره عقب کشیدن

خیلیاشون پا به فرار گذاشتن
وقتی هیبت علی‌اکبرو دیدن

(شه‌زاده علی‌اکبر، شه‌زاده علی‌اکبر ...)

تا آسمونا پرچمش بالاست
همه‌ی هستیِ عقیله‌ی کبراست

اینقده قدش بلنده که میشه
شونه‌به‌شونه تو علقمه با عبّاس

دَم می‌زد، یلا رو دَر هم می‌زد
سر حرومی‌ها رو دقیق و محکم می‌زد

مثل مولا علی ضربه دو نداره
وقتی رو عقابه پس یه تک‌سواره

اونایی که بغض مرتضی رو دارن
چاره‌اشون تو معرکه فقط فراره

(شه‌زاده علی‌اکبر، شه‌زاده علی‌اکبر ...)
****
ضربه‌رو برم چه بی‌تردیده
یه غضب کنه زمین لرزیده
تو جمل چقدر سر و صدا شده
واسه کیه انقدر ترسیده

چه یلی بَه‌بَه، ضرب‌الأجلی بَه‌بَه
دست و سر می‌زنه بی‌مُعطّلی بَه‌بَه
با یه هر ضربه‌ش دائم وسط میدون
سینه‌اشو میده جلو میگه علی بَه‌بَه

نعره‌هاش جَلیه، بَه‌بَه عجب یلیه
این صدای غرش شیر نرِ علیه
عین بی‌عقلیه جنگیدن باهاش خدایی
یه تنه کل سپاه والیَ‌الوَلیه

(مولانا حسن، مولانا حسن ...)