رفتی که رفتی

رفتی که رفتی
سایَت سنگین شده الان یه ماهه

رفتی که رفتی
نگفتی دخترت چشمش به راهه

رفتی که رفتی
تو رو خواستن گناهه

شبایی که نبودی رو
زیر چشمم کبودی رو فراموش کن

تو که دستی نداری پس
چشاتو مثل آغوش کن

یه شب تا صبح
به من گوش کن

تو رنگ پریده‌ام قشنگی
خاکی رسیده‌ام قشنگی

کوریه چشم شمر بابا
گلو بریده‌ام قشنگی

چشماتو بستی
ندیدی زجرو وقتی زجرمون داد

غربت لباتو
به دست خیزرون داد

خرابه بالشتش خشته
برای دخترت زشته

تو اینجایی
رو پام آروم بخواب امشب

با لکنت میخونم واست لالایی
عجب بزمی چه بابایی

راستی ندیدی کس و کارم
تو گوش کیه گوشوارم؟

تو هر جای خرابه ریخته
بی کسی از لباس پارم